Oosterbeek – Jan van Embdenweg

Jan van Embden (geboren te Didam 1823, overleden te Oosterbeek 1896) was burgemeester van de gemeente Renkum van 1866 tot 1892. (Toen was Doorwerth, met gedeelten van wat nu Heelsum en Wolfheze is, nog een aparte gemeente). Onder zijn burgemeesterschap werd (1866) een gemeentehuis gebouwd op de hoek van de later naar hem genoemde weg en de Utrechtseweg. Van Embden kwam omstreeks 1860 in het bezit van gronden in de omgeving van de Dreijenseweg en de latere Johannahoeve. Ook had hij enige tijd een suikerfabriek op Klingelbeek in eigendom waarvoor hij het station Oosterbeek- Laag liet aanleggen. Hij bewoonde het huis “Berg en Dalzicht” nabij de oosthoek van de Weverstraat/ Utrechtseweg.
Hij was oprichter van de Nutsspaarbank en de Kruisvereniging (toen “de Ziekenverpleging” geheten), in Oosterbeek en zeer geliefd bij de Oosterbeekse bevolking die hem bij zijn 25 jarig jubileum als burgemeester een Album Amicorum aanbood.

Achter het gemeentehuis lag van af 1910 de Meubelfabriek “Labor Omnia Vincit” aan de oostzijde van de Jan van Embdenweg.

De initiatiefnemer en directeur van de Meubelfabriek LOV, G. Pelt, was een timmerman/architect uit Rotterdam.
In 1910 richtte Gerrit Pelt  (1864-1956) de Meubelfabriek Labor Omnia Vincit op en liet in 1910, naar eigen ontwerp een fabriek zetten aan de Jan van Embdenweg. Voor zijn werknemers liet hij 11 arbeiderswoningen aan de Lebretweg bouwen en voor de werkmeester een aparte woning aan de Jan van Embdenweg 11.

Op 10 juli 1927 brandde de fabriek af maar werd herbouwd en bleef in bedrijf tot 1935.

Zelf bewoonde hij de villa op Beukenlaan 31.
Hij gaf zijn werknemers medezeggenschap en een winstdelingsregeling, een loon van fl. 0,27 per uur (gemiddeld kreeg een arbeider in die tijd ronde de  fl 0,19) en hanteerde voor die tijd beperkte arbeidstijden van tien uur, later acht uur per dag met de zaterdagmiddag vrij. Hij betaalde de vakantiedagen door en voor zieken die minstens een jaar hadden gewerkt doorbetaling van het volledige loon. Daarnaast bood de fabriek kinderopvang en was er een badinrichting, waar de werknemers een keer per week helemaal in bad moesten. Deden ze dat niet, dan kregen ze een boete die weer ten goede kwam aan de bibliotheek van het bedrijf.