Gebouwen

In 1859 werd het huis gebouwd door mr. J.H. Loopuyt  en zijn vrouw Jkvr. Maria Elisabeth Meyer, advocaat te Oosterbeek. Zij gaan in 1880 op het huis De Dreijen wonen en verkopen de villa met omliggend park aan Jacobus Lebret (1819-1906).
Deze oud-hoogleraar  waterbouwkunde aan de Polytechnische School te Delft was gehuwd met Amelia Caland een zuster van de ontwerper van de Nieuwe Waterweg Pieter Caland, die na zijn pensioen nog enige jaren in Wageningen woonde in de aan de Generaal Foulkesweg (toen Rijksstraatweg geheten) gelegen “Villa Caland”.
Zijn neef Nicolaas Marius erft van het kinderloze echtpaar Lebret de Dennenkamp. Deze bewoont het met zijn echtgenote Maria Helena Blois van Treslong tot zijn overlijden in 1924. Zijn weduwe woont er tot 1930, waarna hun zoon Nicolaas Marius er tot 1935 domicilie heeft.
Daarna wordt het eigendom van de gemeente Renkum die er na WOII haar gemeentehuis vestigt. Het huis is na de oplevering van het nieuwe gemeentehuis van Marinus Jan Granpré Molière (1883-1972) in 1966 afgebroken.

 

 

Op de oosthoek van de Utrechtseweg met het Lukassenpad stond ooit een herberg met stalhouderij “de Blauwe Geit”. Rond 1860 wordt deze overgenomen door Willem Lukassen, een plaatselijke smid die achter de herberg een smederij bouwt.
Het café  doet hij van de hand en eind 19 de eeuw wordt in het pand hotel-café-restaurant “Burgerlust gevestigd, met achtereenvolgens Staleman, J.B. Rietfort en Fr. de Vries als eigenaren. Vooral de plaatselijke jeugd vermaakt zich in het café.
De heren van Oosterbeek zitten veeleer in de Concertzaal, de uitspanning op de Oorsprong, etablissementen waaraan een “heerenclub” verbonden was.
In 1944 werd “Burgerlust” door oorlogstuig getroffen en resteerde een puinhoop.

[vc_row][vc_column width=”2/3″][vc_single_image image=”913″ alignment=”center” border_color=”grey” img_link_target=”_self” img_size=”full”][vc_single_image image=”914″ alignment=”center” border_color=”grey” img_link_target=”_self” img_size=”full”][/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_column_text]

Op de plek van het huidige ABN-AMRO gebouw nabij het Raadhuisplein stond tot eind jaren‘60 een woonhuis dat voor de oorlog de familie Berghege toebehoorde en na WOII, toen de gemeente Renkum haar afdelingen op menige locatie te Oosterbeek had, de afdeling Sociale Zaken herbergde. Na de oplevering van het nieuwe gemeentehuis in 1966 werd het afgebroken t.b.v. nieuwbouw voor de ABN-AMRO bank. Deze bank bevond zich voor WOII op de westhoek van de Weverstraat met de Utrechtseweg, de plek van het nieuwe onderkomen van de boekhandel Romijn.

[vc_row][vc_column width=”1/1″][vc_single_image image=”910″ alignment=”center” border_color=”grey” img_link_target=”_self” img_size=”full”][vc_single_image image=”911″ alignment=”center” border_color=”grey” img_link_target=”_self” img_size=”full”][vc_column_tekst

In 1908 bouwt het Oosterbeekse aannemersbedrijf E. de Geest, in opdracht van Mathijs Sanders, bewoner van het huis “Overzicht”, de watertoren aan de Molenweg te Oosterbeek. Deze energieke ondernemer was naast steenfabrikant (hij kocht in 1891 de steenfabriek in de Rosandepolder) ook eigenaar van het door hem opgerichte particulier waterleidingbedrijf in Oosterbeek. Geheel Oosterbeek werd door hem gaandeweg aangesloten op het waternet, waardoor de vele dorpspompen uit het straatbeeld verdwenen. Voor het oppompen van water bouwde hij op de Tweede Molenberg, aan de Molenweg, deze watertoren. Het ontwerp was van de hand van de Amsterdamse architect Roelof Kuipers.
De watertoren gaat tijdens de krijgshandelingen van WOII, in 1944, verloren.

De enige nog bestaande watertoren van Oosterbeek is ontworpen door architect Th.K.J Koch en is gebouwd in 1938. De toren is gebouwd in een zakelijk expressionistische stijl. Kenmerkend hiervoor zijn de asymmetrische en massieve hoofdvorm met plastiche accenten, zoals de uitgebouwde traptoren. De toren heeft een hoogte van 22,35 meter en heeft een waterreservoir met een inhoud van 150 m³. Van de hand van Koch is ook de nog bestaande watertoren van Doorwerth, die ook in 1938 werd gebouwd. In1987 werd de watertoren aan de Zonneheuvelweg buiten gebruik gesteld. Op 21 maart 2011 vond de overdracht plaats van de watertoren aan de Zonneheuvelweg in Oosterbeek. De gemeente Renkum verkocht de watertoren voor € 10.000,- aan de Stichting Watertoren Zonneheuvel Renkum, waarin bewoners van de Zonneheuvelweg zich hebben verenigd. De watertoren is niet voor publiek toegankelijk.

In 1860 vestigt de weduwe A. van Muiswinkel zich als hotelier op de Doornenkamp. Zij was de oude uitbaatster van het logement De Witte Poort, gelegen nabij de zuidingang van de Hemelsche Berg. Onder haar gasten bevonden zich vele schilders van de latere Haagse School die rond 1860 zich, vooral in de zomer in Oosterbeek en omgeving ophielden. Een van haar dochters huwde met de timmerman Dirk Klaassen die bij de Oude Kerk een werkplaats had in een nabij de toren gelegen houten onderkomen. Vanaf 1872 neemt hij de taak als hotelier over van zijn schoonmoeder. Na hem zijn er actief J.Noordraven, J. Th. Locht en zijn weduwe H. Locht-Boon. Begin 1931 wordt het hotel gesloten en doet het enige tijd dienst als vakantiehuis voor jonge vrouwen. Nog in hetzelfde jaar wordt het gekocht door de firma Van Dolderen die er een wasserij in vestigt. Ook dit karakteristieke pand gaat in WOII verloren.