Fundamenten Kasteel Rosande, Oosterbeek

[vc_row][vc_column width=”1/1″][vc_single_image image=”882″ alignment=”center” border_color=”grey” img_link_target=”_self” img_size=”full”][/vc_column][/vc_row]
In de Rosandepolder, een uiterwaardengebied in het oostelijk deel van Oosterbeek, was ooit de heerlijkheid Rosande gelegen.  Het huis komt voor het eerst in 1313 in de bronnen voor als huis van Gosewijn van Rijsande. In 1428 wordt van het bestaan voorts schriftelijk melding gemaakt als in het leenboek van Doorwerth Dirk van Arnhem als heer van de heerlijkheid Rosande wordt genoemd. Ofschoon het een leen van Doorwerth was was de heer van Rosande bevoegd om rechtspraak in eigen hand te hebben. In 1515 neemt hertog Karel van Egmond Arnhem in en kort daarna wordt kasteel Rosande verwoest. Rond 1538 bouwt Frederik Schellard van Obbendorp een nieuw huis en verwerft  de familie kort daarna de heerlijkheid Doorwerth in eigendom. De heer van Doorwerth was gedurende 100 jaar tevens heer van Rosande.
Rond 1700 komt Rosande in handen van Frederik Willem van Spaen die het landgoed Biljoen in Velp bewoonde. Een nazaat van hem, Johan Frederik Willem van Spaen, zorgt door verkopen van grond voor de ontmanteling van de heerlijkheid.
In de Franse tijd wordt het huis Rosande verwoest en is het onderdeel van de “mairie Oosterbeek”, dus gemeentelijk bezit.In 1817 wordt Rosande weer eigendom van de laatste telg uit het geslacht van Spaen, Gijsberta Maria Carolina van Spaen. Zij huwt in 1800 met Adolf Hendrik graaf van Rechteren. De laatste eigenaar van Rosande, Jan Dirk Baron van Wassenaer van Rosande, erft het in 1885, 150 resterende ha. Als hij in 1911 overlijdt verkopen zijn erfgenamenveel grond van de voormalige heerlijkheid aan M. Loopuyt, de secretaris van de gemeente Renkum. In 1946 gaat het gebied in de uiterwaarden over aan de Levensverzekeringsmaatschappij Utrecht en is van de voormalige heerlijkheid Rosande geen spoor meer.
Het kasteelterrein is aangewezen als rijksbeschermd  monument. In 1939 werden in het gebied opgravingen verricht  door de archeoloog Albert Egges van Giffen (1884-1973). Daarbij werd vastgesteld  dat het gebouw 34 bij 29 meter in omvang was, en nog delen van de vloer aanwezig zijn. Deze restanten zijn weer toegedekt.